Niniejszy artykuł stanowi kompleksowe omówienie problematyki prawnej rozwodu, ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki spraw rozwodowych w Rzeszowie. Zostanie w nim przedstawione każde stadium postępowania rozwodowego, od wprowadzenia do zagadnienia rozwodu, omówienia jego przesłanek i procedury wnoszenia pozwu, poprzez postępowanie rozwodowe i wszelkie jego elementy, a kończąc na prawach i obowiązkach małżonków już po rozwodzie. Omówione zostanie również od strony praktycznej postępowanie rozwodowe w Rzeszowie, m.in. jaki sąd jest właściwy dla tego typu spraw, czy gdzie szukać konsultacji prawnej.
Spis treści:
Poprzez rozwód należy rozumieć sytuację, w której następuje rozwiązanie istniejącego związku małżeńskiego, w przypadku kiedy oboje małżonkowie żyją i formalnie chcą zakończyć istniejący między nimi związek. W polskim prawie dopuszczalność rozwodu uzależnia się od spełnienia określonych przepisami przesłanek. Zostaną one omówione w dalszej części artykułu.
Przy okazji warto pamiętać, iż sytuacja wygląda diametralnie inaczej w świetle prawa Kościoła Katolickiego, gdzie małżeństwo rozumiane jest jako sakrament na całe życie i o rozwodzie w dosłownym tego słowa znaczenia nie ma mowy, jedyną „opcją” jest tak zwane stwierdzenie nieważności małżeństwa. „Rozwód” kościelny uzyskać jest nieporównywalnie trudniej od cywilnego, procedura jest zdecydowanie bardziej skomplikowana i najczęściej trwa ona dużo dłużej. Niniejszy artykuł skupiać się będzie na problematyce rozwodu w świetle polskiego prawa rodzinnego.
Zanim przystąpisz do złożenia w sądzie pozwu o rozwód należy zastanowić się nad kilkoma kwestiami. Pierwsza, dość trywialna, to odpowiedzenie sobie na pytanie co doprowadziło nas do tego miejsca, a więc co spowodowało rozpad małżeństwa. Jest to istotne dlatego, że kolejną sprawą jest skonstruowanie odpowiedniej argumentacji i bazy dowodów do procesu rozwodowego. Tym bardziej, kiedy chcesz żądać rozwodu z orzekaniem o winie drugiego małżonka.
Warto również wcześniej rozważyć alternatywne metody rozwiązywania konfliktów małżeńskich, jak choćby mediacje czy próba terapii rodzinnej.
Co do zasady to rolą stron i ich pełnomocników w procesie rozwodowym jest przedstawianie wniosków, dowodów i argumentów na poparcie swoich racji. Sąd jest bezstronnym obserwatorem, który na koniec w oparciu o swobodną ocenę dowodów i w sposób obiektywny ma rozstrzygnąć sprawę. Natomiast w wyroku orzekającym rozwód sąd powinien uwzględnić z urzędu (tj. z własnej inicjatywy, bez potrzeby wnioskowania o to przez którąkolwiek ze stron) następujące rozstrzygnięcia:
Poza powyższymi przypadkami sąd może w wyroku rozwodowym na żądanie którejś ze stron orzec o:
Strony w postępowaniu sądowym najczęściej reprezentowane są przez swoich pełnomocników. Pełnomocnikiem w sprawie rozwodowej może być adwokat lub radca prawny. Od samego początku do końca postępowania prawnik wspomaga stronę w rozmaitych czynnościach. Opieka prawna zaczyna się najczęściej na etapie analizy szans na zrealizowanie oczekiwań strony w postępowaniu o rozwód, a następnie sporządzenie pozwu. Następnie profesjonalny pełnomocnik reprezentuje klienta, zarówno w I instancji, jak i w II instancji, na bieżąco reagując na wydarzenia procesowe i podejmując odpowiednie działania w najlepszym interesie klienta.
Dokładnie w taki sposób działają nasi prawnicy od lat prowadząc z sukcesami sprawy rozwodowe w Rzeszowie.
Rozwód polega na ustaniu małżeństwa wskutek rozwiązania go przez sąd, na wniosek, który może zgłosić każdy z małżonków.
Zgodnie z polskim prawem istnieją cztery przesłanki dopuszczalności rozwodu, w tym jedna pozytywna (tzn. taka, która musi zostać spełniona, aby rozwód miał miejsce) oraz trzy negatywne (tzn. takie, że wystąpienie choć jednej z nich wyłącza możliwość orzeczenia rozwodu). Krótko mówiąc, do orzeczenia rozwodu konieczne jest spełnienie przesłanki pozytywnej i niewystąpienie żadnej z przesłanek negatywnych.
Przesłanką pozytywną jest zupełny i trwały rozkład pożycia między małżonkami. Rozwód zostanie orzeczony jeśli nastąpił zarówno zupełny, jak i trwały rozpad pożycia małżeńskiego. Sąd nie orzeknie więc rozwodu jeżeli, np. ustali, że istniejący rozkład pożycia między małżonkami jest co prawda zupełny, ale nie jest jeszcze trwały, co ma zapobiec lekkomyślnemu zrywaniu więzów małżeńskich. Zupełny oznacza ustanie wszelkich więzi łączących małżonków, a więc więzi duchowych, fizycznych i gospodarczych. Co przez te pojęcia rozumiemy?
Gdy jednak przy zupełnym braku więzi fizycznej i duchowej pozostają pewne elementy więzi gospodarczej, rozkład pożycia może zostać mimo to uznany za zupełny, jeżeli utrzymywanie pewnych elementów więzi gospodarczej (np. wspólne zamieszkiwanie) wywołane zostało uzasadnionymi okolicznościami. Z kolei nawet sporadyczne stosunki seksualne między małżonkami mogą wskazywać, że rozkład pożycia nie jest jeszcze zupełny. Zupełność rozkładu pożycia objawia się najczęściej niechętnym lub wręcz wrogim nastawieniem małżonków względem siebie. Rozkład pożycia jest trwały, gdy z okoliczności sprawy wynika, że powrót małżonków do wspólnego pożycia nie nastąpi.
Do przesłanek negatywnych zalicza się:
W tym momencie już warto skierować się do kancelarii prawnej i skorzystać z pomocy specjalisty. Sprawa rozwodowa to bardzo wielopłaszczyznowa problematyka, przez którą bardzo ciężko przebrnąć samemu, nie mając doświadczenia w sądowych bataliach, szczególnie kiedy towarzyszą nam, nieuniknione w tym przypadku, silne emocje.
Z pomocy prawnika można skorzystać oczywiście na każdym etapie postępowania rozwodowego. Jednak często nie warto zwlekać. Niektórzy decydują się na skorzystanie z pomocy prawnej dopiero na etapie rozprawy apelacyjnej, kiedy uzyskali niekorzystne rozstrzygnięcie w pierwszej instancji, a wtedy może być już za późno, bo czasem bardzo trudno zmienić wyrok z pierwszej instancji.
Profesjonalista przeprowadzi nas przez cały rozwód możliwie sprawnie i dążąc do osiągnięcia dla nas jak najkorzystniejszego rozstrzygnięcia. Jeśli już potrzebują Państwo skorzystać z pomocy prawnej zapraszamy do zapoznania się z sylwetkami naszych specjalistów!
Tytułem wprowadzenia do tego zagadnienia istotne jest zrozumienie, jakie są podstawowe sposoby uregulowania małżeńskiego ustroju majątkowego, czyli sytuacji majątkowej między małżonkami. Są to ustrój małżeńskiej rozdzielności majątkowej lub wspólności majątkowej.
Rozdzielność majątkowa to ustrój, w którym, krótko mówiąc, każda strona posiada odrębny majątek, w tym przypadku na przykład dochody z pracy czy zyski z innych działalności są przypisywane do osobistego majątku każdego z małżonków i nie podlegają podziałowi z partnerem. W celu ustanowienia takiej rozdzielności małżonkowie co do zasady muszą sporządzić umowę majątkową (zwaną potocznie intercyzą). Umowa taka może być zawarta zarówno przed, jak i w trakcie małżeństwa. W określonych sytuacjach może zostać orzeczona również przez sąd.
Z kolei jeśli małżonkowie nie podjęli żadnych działań w celu uregulowania swoich relacji majątkowych, obowiązuje ich ustawowa wspólność majątkowa. Od chwili zawarcia małżeństwa przedmioty nabyte przez męża i żonę zostają włączane do majątku wspólnego, z wyjątkiem tych, które podlegają zaliczeniu do majątków osobistych małżonków. Do majątku wspólnego wchodzi również m.in. pobierane przez małżonków wynagrodzenie za pracę i dochody z innych działalności zarobkowych.
Wspomniany wyżej model, można by rzec, „klasycznej” rozdzielności majątkowej poprzez zawarcie umowy przedmałżeńskiej, skutkuje posiadaniem przez każdego z małżonków odrębnego majątku. Istnieje jednak jeszcze rozwiązanie pewnego rodzaju kompromisowe, między rozdzielnością i wspólnością majątkową, na przykład wprowadzony w 2005 r. do polskiego prawa umowny ustrój majątkowy rozdzielności majątkowej z wyrównaniem dorobków. Dorobkiem każdego z małżonków jest wzrost wartości jego majątku po zawarciu umowy majątkowej małżeńskiej. Po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonek, którego dorobek jest mniejszy niż dorobek drugiego małżonka, może żądać wyrównania dorobków przez zapłatę lub przeniesienie prawa. Z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać zmniejszenia obowiązku wyrównania dorobków. W razie braku porozumienia między stronami co do sposobu lub wysokości wyrównania, rozstrzyga sąd.
W celu rozpoczęcia procesu rozwodowego małżonek, który chce się rozwieść, powinien złożyć pozew. Pozew o rozwód wnosi się do właściwego sądu okręgowego, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie wspólne miejsce zamieszkania, o ile chociaż jedno z małżonków stale w tym okręgu przebywa.
Jeśli chodzi o rozwód Rzeszów i okolice będzie to Sąd Okręgowy w Rzeszowie (adres: Plac Śreniawitów 3, 35-959 Rzeszów, budynek Zamku Lubomirskich).
Pozew należy złożyć w dwóch egzemplarzach i załączyć:
W pozwie należy także zgłosić dowody do rozpoznania na rozprawie, np. wskazać świadków.
W sprawie o rozwód strona jest zobowiązana uiścić opłatę stałą w kwocie 600 złotych. Jeżeli nie stać jej na pokrycie kosztów procesu, może wnieść wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu. Ostateczną opłatę określa sąd w wyroku, w którym orzeka o rozwodzie, mając na uwadze stan majątkowy stron obciążonych kosztami oraz stopień zawiłości sprawy.
Tym samym rozpoczynamy proces rozwodowy.
Rzeszów jest miastem rozwijającym się, zarówno pod względem liczby ludności, jak i powierzchni. Umacnia swoją rolę jako ośrodek metropolitalny i centrum Polski południowo-wschodniej. W związku z tym też z jednej strony rośnie liczba prawników na tym rynku, z drugiej coraz większa jest liczba osób szukających pomocy prawnej w sprawach rozwodowych. Gdyby wpisać w wyszukiwarkę internetową frazę „rozwód Rzeszów” to otrzymamy wyniki z przytłaczającą liczbą kancelarii, które oferują swoje usługi prawne. W takich sprawach warto jednak postawić na doświadczoną kancelarię, jaką jest Kancelaria Kawalec (Rzeszów, ul. Wrzesława Romańczuka 3). Kancelaria specjalizuje się od lat we wszelkich sprawach związanych z rozwodem w Rzeszowie i zna lokalną specyfikę i orzecznictwo sądów w zakresie orzekania o rozwodzie, podziału majątku czy tego jak sądy w Rzeszowie orzekają w zakresie alimentów.
W razie potrzeby zapraszamy do kontaktu: +48 697 164 666
Jeśli chodzi o rozwód, Rzeszów jest miastem, w którym znajduje się Sąd Okręgowy, zajmujący się sprawami rozwodowymi, jak został już wspomniany wyżej adres: Plac Śreniawitów 3, 35-959 Rzeszów, budynek Zamku Lubomirskich.
Poniżej znajdą Państwo link do strony internetowej wspomnianego sądu:
https://rzeszow.so.gov.pl/index.php/
Mediacja jest metodą rozwiązywania sporów, w której strony próbują dojść do porozumienia, przy pomocy osoby trzeciej – bezstronnego i neutralnego mediatora. Mediacja jest dobrowolna.
W sprawach o rozwód lub separację, mediacje mogą być przeprowadzone na wniosek stron, a także na podstawie decyzji sądu – za zgodą stron. Podstawową przesłanką, kiedy sąd może skierować strony do mediacji, jest sytuacja, kiedy istnieją widoki na utrzymanie małżeństwa.
Jeżeli strony nie uzgodniły osoby mediatora, sąd kieruje je do stałego mediatora posiadającego wiedzę teoretyczną, w szczególności posiadającego wykształcenie z zakresu psychologii, pedagogiki, socjologii lub prawa oraz umiejętności praktyczne w zakresie prowadzenia mediacji w sprawach rodzinnych.
W przypadku uzyskania wsparcia w zakresie mediacji możemy udać się do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Rzeszowie, a jeśli chcielibyśmy skorzystać z usług profesjonalnej pomocy prawnej to warto udać się do doświadczonych prawników w Rzeszowie.
Zanim małżonkowie zdecydują się na definitywne zakończenie łączącego ich związku czasem warto skorzystać z pomocy i podjąć się próby ratowania małżeństwa. W Rzeszowie istnieje wiele placówek oferujących usługi psychologów, psychoterapeutów czy duszpasterzy, którzy oferują swoją pomoc i wsparcie. Jest to między innymi:
Słysząc o alimentach, najczęściej kojarzymy je z obowiązkiem płacenia ich przez rodziców na rzecz dzieci. I jest to całkiem trafne skojarzenie, bowiem to właśnie w tej relacji z obowiązkiem alimentacyjnym mamy najczęściej do czynienia. Na wstępie warto przypomnieć, czym są tzw. alimenty. Podstawową funkcją obowiązku alimentacyjnego jest zabezpieczenie egzystencji osób uprawnionych. W przypadku zaś osób (np. dzieci) nie mogących się utrzymać własnymi siłami, rolą tego obowiązku jest także zabezpieczenie środków wychowania. Instytucja alimentacji ma więc zapewnić rodzinie środki materialne niezbędne do jej prawidłowego funkcjonowania.
Sąd rozwodowy z urzędu orzeka o tym, w jakiej wysokości każdy z małżonków ma obowiązek ponosić koszty utrzymania i wychowania wspólnego dziecka.
Z wszelkich prawnych regulacji dotyczących obowiązków alimentacyjnych, alimenty na dziecko posiadają szczególne przepisy, stawiające dziecko na pierwszym miejscu. Obowiązek alimentacyjny dotyczy zarówno dzieci urodzonych w małżeństwie, jak i tych, których rodzice nie są w związku małżeńskim. Niezależnie więc od stosunku łączącego rodziców dziecka – są oni zobowiązani do ponoszenia kosztów jego utrzymania.
Alimenty na dziecko obejmują również dziecko adoptowane – w przypadku przysposobienia (adopcji) pełnego i całkowitego obowiązek ten dotyczy „nowych” rodziców, czyli przysposabiających, ustają natomiast wszelkie więzi z rodziną naturalną. Przy przysposobieniu niepełnym obowiązek alimentacyjny nie wyłącza naturalnych rodziców.
Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego przyjmuje się, że dziecko ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, niezależnie od tego czy rodzice żyją wspólnie, czy w rozłączeniu. Rodzice nie są jednak zobowiązani do dawania dziecku, które się usamodzielnia, szczególnego wyposażenia, na przykład zapewnienia mu mieszkania, zakupu samochodu itp. Ciąży na nich natomiast obowiązek udzielania dziecku pomocy w granicach swoich możliwości.
Alimenty na dziecko obciążają oboje rodziców, z tym, że każde z nich obowiązane jest płacić je w granicach swoich możliwości zarobkowych i majątkowych. Jeśli jedno z rodziców takich możliwości nie ma, cały ciężar spada na drugiego rodzica. Warto tutaj jednak wyraźnie podkreślić, iż sąd ustalając wysokość alimentów bierze pod uwagę możliwości zarobkowe i majątkowe rodziców, więc nawet gdyby rodzic w czasie orzekania był bezrobotny, zawiesił działalność gospodarczą czy zdaniem drugiego małżonka ukrywał dochody – wciąż sąd może orzec alimenty na dziecko na podstawie tego jakie małżonek ma możliwości zarobkowe, w oparciu o jego kwalifikacje, wykształcenie, doświadczenie itp.
Z jednej strony o wysokości alimentów decydują więc dochody lub możliwości dochodowe małżonka. Z drugiej strony wpływają na ich wysokość wydatki jakie należy na dziecko ponosić, co zależy m.in. od miejsca zamieszkania, liczby dzieci, wieku itd. Przykładowo można argumentować, iż wraz z wiekiem dzieci wzrastają wydatki na odzież, jedzenie, przedszkole/szkołę, rekreację, wypoczynek czy zajęcia dodatkowe, gdyż są one nierozerwalnie związane z bardziej intensywnym rozwojem dziecka.
Jeśli jeden z rodziców, sprawujący faktyczną opiekę nad dzieckiem, pozywa drugiego o alimenty na dziecko, wyliczając i uzasadniając ich wysokość może wziąć pod uwagę m.in. wydatki związane z mieszkaniem, utrzymaniem dziecka, edukacją, dbaniem o zdrowie, dodatkowymi zajęciami, czy wyjazdami dziecka.
Jak wynika z powyższych informacji na wysokość alimentów wpływa bardzo wiele czynników, co powoduje, że miesięczne kwoty alimentów mogą wahać się najczęściej od kilkuset złotych do kilku tysięcy.
Nie ma określonego przez prawo wieku dziecka dokąd trwa obowiązek alimentacyjny, nieprawdą jest powszechnie powielane stwierdzenie, że trwa do 18 lub 25 czy 26 roku życia. Zgodnie z art. 133. § 1. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego „Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania”. Oznacza to, iż alimenty na dziecko należy płacić dopóty, dopóki nie osiągnie ono samodzielności, tzn. dopóki nie zdobędzie odpowiednich kwalifikacji zawodowych.
Rodzice muszą ponosić nakłady na utrzymanie dziecka nawet po ukończeniu przez nie 18 roku życia, jeśli nadal zdobywa takie kwalifikacje, na przykład studiuje na uczelni wyższej, pod warunkiem, że wykorzystuje ten czas rzeczywiście na naukę. Z drugiej strony, obowiązek alimentacyjny może ustać nawet wcześniej niż z chwilą osiągnięcia przez dziecko pełnoletności, gdy uzyskało ono już zawód lub podjęło pracę zarobkową. Zgodnie jednak z przytoczonym wyżej artykułem okolicznością ograniczającą lub wyłączającą alimenty na dziecko ze strony rodziców jest to, że dziecko osiąga wystarczające własne dochody do samodzielnego utrzymania się.
Zawarcie przez dziecko małżeństwa także nie jest równoznaczne z usamodzielnieniem się i ustaniem obowiązku alimentacyjnego.
Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się. Chodzi tu o takie sytuacje, w których pełnoletnie dziecko na przykład zaniedbuje naukę, czy nie podejmuje starań w celu rozpoczęcia pracy zarobkowej.
O zwolnieniu z alimentów rozstrzyga sąd.
Osobie niepłacącej alimentów grożą kary przewidziane przez kodeks karny, taka osoba podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności aż do lat 2.
W temacie, jakim są alimenty na dziecko, zakorzeniło się w społeczeństwie wiele błędnych przekonań, które mamy nadzieję, że udało nam się wyjaśnić. Jest to tematyka na tyle wieloaspektowa, że warto skorzystać z pomocy profesjonalnego pełnomocnika.
Posiadamy bogate doświadczenie w prowadzeniu spraw o alimenty, więc jeśli przy okazji rozwodu w Rzeszowie czeka Cię sprawa alimentacyjna – zapraszamy do kontaktu!
Najczęściej w czasie trwania małżeństwa pomiędzy małżonkami istnieje ustrój małżeńskiej ustawowej wspólności majątkowej. Jest to wspólność bezudziałowa, co oznacza, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów (np. po ½) w majątku wspólnym. Udziały te określane są dopiero po ustaniu tej wspólności (np. podział majątku w razie rozwodu). Regułą jest wówczas, że są one równe, aczkolwiek każdy z małżonków może żądać ustalenia nierównych udziałów uzasadniając to stopniem, w jakim przyczynił się do powstania majątku wspólnego. Na przykład: jeden z małżonków pracował zarobkowo, drugi zaś nawet nie starał podjąć się zatrudnienia ani nie pomagał w żaden sposób w gospodarstwie domowym i pozostawał na utrzymaniu pracującego małżonka, z którego zarobków nabyto też wszelkie przedmioty do majątku wspólnego (np. mieszkanie, samochód, meble itp.).
Podział majątku po rozwodzie może nastąpić poprzez zawarcie umowy przez rozwodników, jak i poprzez orzeczenie sądu. Zgodnie z artykułem 58 § 3 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, sąd może w wyroku orzekającym rozwód dokonać podziału majątku wspólnego, jednak doznaje to pewnych ograniczeń. Po pierwsze, sąd dokona tego tylko na wniosek jednego z małżonków. Po drugie, przeprowadzenie sądowego podziału zostanie dokonane tylko jeśli nie spowoduje to nadmiernej zwłoki w postępowaniu. Chodzi najczęściej o to, aby w przypadku rodzin zamożnych, o rozbudowanych składnikach majątkowych, a jednocześnie skłóconych na tle majątkowym, długotrwały spór majątkowy nie odsunął w czasie nadto samej kwestii rozwiązania małżeństwa, co jest przecież głównym celem postępowania rozwodowego. Wybór formy podziału majątku należy do byłych małżonków. Każda z opisanych powyżej ma swoje zalety i wady. Skorzystanie z usług notariusza to wariant droższy, ale zdecydowanie szybciej wtedy dokona się podział masy majątkowej. Wariant sądowy z kolei jest opcją tańszą, ale spór taki może trwać miesiącami, a nawet latami.
Jeśli interesuje Cię o czym jeszcze sąd orzeka przy okazji sprawy rozwodowej zapraszamy do lektury innego z artykułów na naszym blogu.
Majątek osobisty małżonków nie podlega podziałowi między małżonkami w trakcie rozwodu. Co tworzy majątek osobisty? Są to m.in.:
A kto otrzymuje dom po rozwodzie? Kluczowym dla rozstrzygnięcia tej kwestii jest ustalenie czy nieruchomość jest składnikiem majątku osobistego małżonka czy może należy do majątku wspólnego. Jeśli dom lub mieszkanie znajdowało się w majątku osobistym któregoś z małżonków, to wyłączne prawo do niego ma ten małżonek. Od tej zasady jest jednak wyjątek. Sąd w wyroku rozwodowym orzeka o sposobie korzystania ze wspólnego mieszkania przez czas zamieszkiwania w nim rozwiedzionych małżonków.
Jeśli więc na przykład jedna z osób nie ma dokąd się wyprowadzić, a na dodatek sąd przyznał jej opiekę nad dzieckiem, to były małżonek najczęściej będzie zobowiązany nadal umożliwiać jej pozostanie w mieszkaniu. Sąd może przy tym rozdzielić przestrzeń mieszkaniową na poszczególne osoby (np. wyznaczyć jeden pokój byłej żonie, drugi byłem mężowi, trzeci dziecku itd.). Z pomieszczeń takich jak kuchnia czy łazienka będą musieli korzystać wspólnie, choć i tu sąd może określić zasady korzystania z pomieszczeń wspólnych czy przyjmowania w nich gości.
Natomiast majątek nabyty przed ślubem nie wchodzi do wspólności małżeńskiej, pozostając majątkiem osobistym męża lub żony i nie podlega podziałowi w razie rozwodu. Jeśli więc jeden z małżonków na przykład nabył przed zawarciem małżeństwa samochód, a drugi małżonek wniósł do wspólnego mieszkania różne sprzęty domowe – w razie rozwodu wracając one do nich i nie podlegają podziałowi. Wyjątkiem może być sytuacja z mieszkaniem lub domem, omówiona w poprzednim akapicie.
Jeżeli małżonkowie posiadają wspólne małoletnie dzieci to sąd obowiązkowo ma rozstrzygnąć kwestię władzy rodzicielskiej, kontaktów z dzieckiem i miejsca zamieszkania dziecka.
Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.
W przypadku braku porozumienia, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do dziecka, np. decydowanie o ważnych dla małoletniego sprawach.
Jeżeli rodzice będą żyć w rozłączeniu, to sąd kierować może się rozmaitymi czynnikami w imię dobra dziecka, od takich u jakiego z rodziców do tej pory żyło dziecko i z którym ma silniejszą więź, poprzez takie, który z rodziców zapewni dziecku lepsze warunki do życia, zabawy i rozwoju, po takie jak środowisko rówieśnicze, szkołę itp. Jeżeli na przykład dziecko chodzi do szkoły w Rzeszowie, rodzice mieszkali w Rzeszowie, a w przypadku rozwodu ojciec wyprowadza się do innego miasta, to istnieje bardzo niewielka szansa, że sąd nakaże zmianę miejsca zamieszkania dziecka na inne miasto, o ile nie zachodzą jakieś szczególne okoliczności.
Na zgodny wniosek stron sąd nie orzeka o utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem.
Niestety nie da się odpowiedzieć na to pytanie jednoznacznie, zależy to bowiem od wielu kwestii. Jak zostało wspomniane wyżej, sprawa rozwodowa może być bardzo wielowątkowa, w której przedstawia się wiele dowodów, nierzadko też wysłuchuje wielu świadków. Są to terminy liczone najczęściej w tygodniach lub miesiącach. Najlepiej udać się do profesjonalisty i przedstawić swoją sprawę. Wtedy prawnik będzie w stanie bardziej precyzyjnie odpowiedzieć na pytanie, ile Twoja sprawa może potrwać.
Zamiast zdawać się na wyszukiwarkę Google wpisując frazy „rozwód Rzeszów” i tym podobne, tracąc na to godziny czasu, lub udawać się do prawnika, który nie ma większego doświadczenia w sprawach rozwodowych, lepiej skorzystać z pomocy kancelarii specjalizującej się od lat w tej tematyce. Zachęcamy do zapoznania się z naszą ofertą, żeby przekonać się, że sprawy rodzinne i rozwodowe to zdecydowanie nasza specjalność.
Pamiętaj też o tym, żeby już na początku współpracy przedstawić swojemu prawnikowi pełen obraz sytuacji i być szczerym, resztę już zostaw nam!
Zapraszamy do kontaktu: +48 697 164 666