Decyzja o ubezwłasnowolnieniu na pewno nie jest decyzją łatwą. Wiele osób odczuwa pewien wewnętrzny opór przed podjęciem takiego kroku w stosunku do bliskiej osoby. Dzięki postępowi medycyny możemy cieszyć się obecnością naszych seniorów dłużej, czasem jednak dochodzi do sytuacji, w której osoba starsza z powodu rozmaitych dolegliwości nie jest w stanie sama prowadzić swoich spraw i należycie o siebie zadbać. Warto pamiętać też o tym, że w wielu przypadkach decyzja, jaką jest ubezwłasnowolnienie osoby starszej, pozwoli nam odpowiednio zadbać o jak najlepszy interes bliskiej nam osoby, zarówno w sferze dokonywania czynności prawnych, jak również opieki i zaspokajania jej niezbędnych potrzeb.
Spis treści:
Ubezwłasnowolnienie to pozbawienie lub ograniczenie zdolności do czynności prawnych dokonywane przez sąd. Może nastąpić z powodu choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń, w szczególności alkoholizmu lub narkomanii, na skutek których osoba nie jest w stanie kierować swym postępowaniem i potrzebna jest ochrona jej interesów.
W przypadku osób starszych najczęściej dotyczy to przypadków zaburzeń związanych z chorobami wieku starczego, wskutek których osoba starsza nie jest w stanie należycie zadbać o swoje potrzeby i interesy.
W przypadku stwierdzenia zaistnienia wymienionych wyżej przesłanek można rozpocząć starania o ubezwłasnowolnienie osoby starszej. Kto może złożyć taki wniosek? Sprawy dotyczące postępowania o ubezwłasnowolnienie osoby starszej reguluje Kodeks postępowania cywilnego z 1964 r., z którego przepisów wynika, że wniosek o ubezwłasnowolnienie może zgłosić:
Ubezwłasnowolnienie osoby starszej najczęściej wynika z chorób wieku starczego, na jakie narażeni są seniorzy, takich jak choroba Alzheimera, problemy z pamięcią, demencja, czy choroba Parkinsona. W celu troski o zabezpieczenie interesów osoby starszej uprawnione osoby mogą wystąpić do sądu o ubezwłasnowolnienie całkowite lub częściowe.
Osoba może być ubezwłasnowolniona całkowicie, jeżeli wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii, nie jest w stanie kierować swym postępowaniem. Zatem kluczowy dla orzeczenia o ubezwłasnowolnieniu całkowitym jest brak możliwości kierowania swoim postępowaniem przez osobę starszą, jeżeli natomiast stan tej osoby nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia całkowitego, lecz potrzebna jest pomoc do prowadzenia jej spraw – sąd zadecyduje o ubezwłasnowolnieniu częściowym.
Wniosek o ubezwłasnowolnienie osoby starszej powinien spełniać pewne wymogi formalne oraz zawierać uzasadnienie. Należy w nim wskazać m.in. następujące elementy:
Kluczowym elementem takiego wniosku jest uzasadnienie, ponieważ nie dość, że od tego zależy powodzenie tej sprawy, to poza tym każdy, kto zgłosił wniosek o ubezwłasnowolnienie w złej wierze lub lekkomyślnie, naraża się na karę grzywny.
W uzasadnieniu należy uwzględnić między innymi takie informacje, jak:
Wniosek o ubezwłasnowolnienie należy wnieść do sądu okręgowego. W sprawach tych właściwy jest sąd miejsca zamieszkania osoby, której dotyczy wniosek o ubezwłasnowolnienie, a w przypadku braku miejsca zamieszkania – sąd miejsca jej pobytu. Postępowanie o ubezwłasnowolnienie toczy się z udziałem prokuratora. Osobę, której dotyczy wniosek o ubezwłasnowolnienie, należy wysłuchać niezwłocznie po wszczęciu postępowania; wysłuchanie powinno odbyć się w obecności biegłego psychologa oraz – w zależności od stanu zdrowia osoby, która ma być wysłuchana – biegłego lekarza psychiatry lub neurologa. W celu wysłuchania osoby, której dotyczy wniosek o ubezwłasnowolnienie, sąd może zarządzić przymusowe sprowadzenie tej osoby na rozprawę albo wysłuchanie jej przez wyznaczonego sędziego. Niemożność porozumienia się z osobą, której dotyczy wniosek o ubezwłasnowolnienie, stwierdza się w protokole po wysłuchaniu biegłego lekarza i psychologa uczestniczących w posiedzeniu.
Postępowanie o ubezwłasnowolnienie osoby starszej wiąże się z bardzo daleko idącymi konsekwencjami dla osoby, której sprawa dotyczy, pozbawiając ją lub ograniczając możliwość podejmowania ważnych decyzji w swoim życiu, dlatego nieodłącznym elementem sprawy o ubezwłasnowolnienie jest powołanie specjalistów, takich jak biegły psychiatra, psycholog czy neurolog, którzy posiadają odpowiednie kompetencje do zbadania z wykorzystaniem wiedzy medycznej zaistnienia przesłanek uzasadniających ubezwłasnowolnienie. Dodatkowo, jeśli pojawi się jakiś sprzeciw ze strony innych członków rodziny niż wnioskodawca, może to znacząco wydłużyć sprawę. Postępowania o ubezwłasnowolnienie to jedne z dłużej trwających spraw w postępowaniu cywilnym. Zazwyczaj trwają kilka miesięcy, ale w przypadku pojawienia się komplikacji, mogą trwać nawet i kilka lat. Koszty sprawy o ubezwłasnowolnienie to zazwyczaj kilkaset złotych, na co składa się:
Poza tym należy uwzględnić wynagrodzenie za skorzystanie z pomocy prawnika.